Jean-Baptiste, także Giovanni Battista Lulli (1632-87)
kompozytor francuski pochodzenia włoskiego; od 1652 działał jako skrzypek w "24 Violons du Roi" - jednej z pierwszych orkiestr w historii muzyki, należącej do króla Ludwika XIV; później został nadwornym kompozytorem króla, pisząc dla niego balety; cieszył się wielką łaską władcy, który 1656 stworzył specjalnie dla L. orkiestrę "16 Petits Violons" - zespół jeszcze doskonalszy od poprzedniego; 1662 L. rozpoczął współpracę z Molierem, dzięki której powstały tzw. comédie-ballets (m.in. Le mariage forcé, Les plaisirs de l'isle enchanteé); od 1672 zmonopolizował życie muz. Paryża, uzyskując od króla wyłączność na wystawianie dzieł scenicznych z muzyką oraz zgodę na stworzenie Académie Royale de Musique et le Danse; 1673 nawiązał współpracę z librecistą Ph. Quinaultem, tworząc do jego tekstów tzw. tragédies lyriques (m.in. Cadmus et Hermione, Tezeusz, Atys); 1681 nobilitowany. Uważany za twórcę narodowej opery franc.; przeciwstawił się wpływom włoskim, nawiązując do rdzennie franc. tradycji muzycznych oraz najwybitniejszych dzieł literackich swojej epoki (P. Corneille, J. Racine, Molier); jego uwertury stanowiły zaczątek odrębnej formy (tzw. uwertura francuska), podniósł rangę partii baletowych w operze, dostosował do wymogów j. franc. linię recytatywu, zwiększył też znaczenie partii orkiestrowych i chóralnych; oprócz oper pisał także utwory religijne (m.in. Miserere, Te Deum).
BAROKU MUZYKA, TRAGEDIA LIRYCZNA, PASSACAGLIA, UWERTURA, DUR-MOLL SYSTEM, TRAETTA, BOURRÉE, BALET