element konstrukcyjny w muzyce scenicznej służący prezentowaniu akcji; sylabiczne potraktowanie tekstu, nieregularny przebieg rytmiczny, powtarzanie niektórych dźwięków, krótkie odcinki melodyczne o cechach kadencji; pojawił się ok. 1600 w kompozycjach z kręgu Cameraty florenckiej; r. ważną rolę odgrywa w operach R. Wagnera, C. Debussy'ego; wykorzystywany był również w kompozycjach instrumentalnych oraz typu oratoryjnego (np. partie Ewangelisty w pasjach J.S. Bacha).
GLUCK, JAPOŃSKA MUZYKA, ŚPIEW, CHIŃSKA MUZYKA, LULLY, OPERA, SCARLATTI, KANTATA, PASJA
- CAVATINA, kawatina
- CACCINI Giulio, zw. Giulio Romano (ok.(...)
- BAROKU MUZYKA, określenie stosowane...