Reklama

GRECKA SZTUKA

w rozwoju sztuki greckiej wyróżnia się okres starożytny (Grecji starożytnej sztuka), bizantyjski (bizantyjska sztuka), średniowieczny i nowożytny. Sakralną architekturę średniowieczną reprezentuje świątynia krzyżowo-kopułowa, która dominowała od XI do XIII w.; budowano też kościoły na planie oktogonalnym (Hosios Lukas, Dafni, Arta) oraz czworoboczne, z trzema absydami i narteksem (np. w zespołach klasztornych Meteory i Athos). W XIII-XV w. powstały nieliczne budowle w stylu gotyckim. Wpływy renesansu wł. zaznaczyły się na Krecie i Wyspach Jońskich. Po okresie panowania tureckiego, kiedy rozwijała się jedynie sztuka klasztorna, w XIX w. w architekturze zapanowały tendencje neoklasycystyczne; w Atenach powstawały w tym stylu obiekty użyteczności publicznej budowane przy udziale architektów niemieckich, sprowadzanych z Bawarii przez króla Ottona I (L. von Klenz, T. Hansen, S. Kleanthis). Współczesna architektura gr. (domy mieszkalne wielorodzinne, obiekty kulturalne i usługowe oraz dla potrzeb turystyki, gł. w Atenach) poza nielicznymi wyjątkami nie nabrała kosmopolitycznego wyglądu, umiejętnie połączono tradycję z nowoczesnością (K. Doksiadis, P. Wasiliadis, K. Kicikis, K. Laskaris). Istotną rolę w g.sz. odgrywało malarstwo: ścienne, ikony, iluminacje książkowe. Przez stulecia przetrwały konwencje sztuki bizantyjskiej, wyróżniały się 2 szkoły: macedońska i kreteńska. Za czasów tureckich sztuka malarska rozwijała się w klasztorach, gł. ośrodkami były Meteory i Athos. W 1. poł. XIX w. doszło do przełamania tradycji sztuki bizantyjskiej, 1836 powstała w Atenach Szkoła Sztuk Pięknych, nastąpił rozwój malarstwa z wyraźnymi wpływami sztuki niemieckiej, a zwł. akademizmu monachijskiego, naśladowano też wzory paryskie (N. Kunelakis - portret, J. Altamuras, K. Wolanakis - pejzażyści, N. Jizis - malarstwo rodzajowe, N. Litras - malarstwo o tematyce historycznej). Na uwagę zasługuje twórczość rzeźbiarza P. Prosalendisa, który działał na Korfu w pocz. XIX w., uważanego za twórcę nowogreckiej rzeźby. Od pocz. XX w. rozwój rzeźby i malarstwa gr. przebiega podobnie jak w innych krajach europejskich, przy czym wielu artystów nawiązuje do rodzimych tradycji (malarze: K. Parthenis, A. Jeorjadis, E. Zairis, N. Gikas, A. Kondopulos; graficy: E. Papadimitriu, D. Galanis, A. Tasos; rzeźbiarze: Ch. Kapralos, A. Sochos, A. Apartis, K. Lukopulos, M. Tombros).

Reklama

Powiązane hasła:

JUGOSŁOWIAŃSKA SZTUKA, ŻŁOBKOWANIE, FRANCUSKA SZTUKA, MONOPTEROS, SCYTYJSKA SZTUKA, KARYKATURA, PAESTUM, TEODOROS Z SAMOS

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama