snycerka
sztuka rzeźbienia w drewnie, szczególnie charakterystyczna dla twórczości ludowej; s. stoi na pograniczu sztuki rzeźbiarskiej i rzemiosła artyst.; znane od starożytności; szczególny rozkwit przeżywało w okresie gotyku (XIV-XV w.), kiedy to powstały piękne polichromowane figury Madonny, świętych, płaskorzeźby, ołtarze (np. ołtarz Wita Stwosza w kośc. Mariackim w Krakowie); w baroku oprócz ołtarzy z figurami świętych tworzono drewniane, rzeźbione elementy wyposażenia wnętrz kościelnych: stalle, konfesjonały, ambony; s. ceniono także w okresie modernizmu pod koniec XIX i na pocz. XX w. (zwrot ku drewnu jako tworzywu).
LUDOWA SZTUKA, OBERAMMERGAU, ETIOPSKA SZTUKA, ORGANMISTRZ, ORAWIANIE, CHRZĄSTKOWO-MAŁŻOWINOWY ORNAMENT, DŁUTO, NOTKE, NOLDE, JUGOSŁOWIAŃSKA SZTUKA