PRZYBYSZEWSKI

Stanisław (1868-1927)

pisarz, teoretyk sztuki; początkowo związany z ruchem socjalistycznym, od 1889 działał wśród eur. bohemy w Berlinie i Oslo (mąż pianistki Dagny Juel); zdobył rozgłos eseistyką w j. niem. (Z psychologii jednostki twórczej); po przeprowadzce do Galicji stał się czołowym twórcą programu Młodej Polski (Confiteor), szczególnie czynnym w krakowskim środowisku lit., a w wiele lat później - programu ekspresjonizmu (eseistyka w poznańskim "Zdroju"); postulował uwolnienie sztuki od obowiązków społ. czy narodowych na rzecz swobodnej ekspresji własnej jaźni; szczególne znaczenie w tym systemie miało pojęcie "nagiej duszy" prezentujące sferę podświadomości, objawiającej się w działaniu instynktu płciowego. Liryczne poematy prozą pozostające pod wpływem Schopenhauera i Nietzschego, dramaty (Śnieg), eseistyka, pamiętniki; P. oddziaływał w większym stopniu osobowością, legendą, swoistym stylem bycia, niż twórczością lit., której kariera była tyleż błyskotliwa, co krótka.

MUNCH, SIENKIEWICZ, NOWACZYŃSKI, , POLSKA. LITERATURA. MŁODA POLSKA, POLSKA. TEATR. SZKOŁA KRAKOWSKA, PRZYBYSZEWSKA, , , KABARET

• Przybyszewski Stanisław, (1868-1927)
• Przybyszewski Stanisław, (1868-1927)
• PRZYBYSZEWSKA, Dagny, z domu Juel (1867-1901)...