ogólne określenie filozofii i teologii uprawianej i nauczanej w średniowieczu w obrębie instytucji rel. i dydaktycznych zachodniego chrześcijaństwa; szczytowy okres s. to XIII i początek XIV w., a najpełniejszy wyraz znalazła w filozofii św. Tomasza z Akwinu. Cechy gł. s. to podległość inspiracji rel. (zgodnie z zasadą św. Anzelma z Canterbury - wiara przed intelektem - fides querens intellectum), przywiązywanie wielkiej roli do autorytetów (gł. Arystotelesa), przyjęcie sztywnej formy wykładu i terminologii. Z pocz. XV w. w coraz większym stopniu ulegała skłonności do subtelnych i jałowych spekulacji językowych, co sprawiło, że termin s. nabrał pejoratywnego wydźwięku. Współcześnie jako neoscholastykę określa się neotomizm.
HUMANIZM, ŚWIĄTKOWSKI, MUTAKALLAMINI, ANZELM, TRANSCENDENTALNOŚĆ, JUNGIUS, BENEDYKT XVI, FILOZOFIA, SENTENCJE, RENESANSOWA FILOZOFIA PRZYRODY
- SCHOLASTYKA, Pochodzenia grecko-łacińskiego,...
- scholastyka, czołowy nurt zachodnioeur.(...)
- SCHOLASTYKA, (ok. 480-543)