(1859-1941)
franc. filozof, profesor Collge de France, członek Akademii Francuskiej, myśliciel i pisarz, laureat Nagrody Nobla (1927). Twórca intuicjonizmu, głosił prymat poznania intuicyjnego, negując wartość poznania nauk. Zdaniem B. w naturze trwa walka między bezładną materią tworzącą świat a duchem stanowiącym życiową siłę, decydującym o jego rozwoju. Również człowiek poddawany jest pędowi życiowemu (lan vital), który powoduje zmienność i niesie niestabilność istnienia. Chcąc uzyskać prawdziwe poznanie życia, ludzkość powinna się kierować uświadomionym instynktem, czyli intuicją. Przedstawiona w Ewolucji twórczej (1907) koncepcja zyskała wielu zwolenników, na jej sukces złożyły się piękny styl oraz sugestywny, pełen metafor język. Swoje przemyślenia o wzajemnych relacjach moralności i rel. oraz ich pochodzeniu zawarł B. w dziele Dwa źródła moralności i religii (1932). Jego filozofia wywarła ogromny wpływ na kulturę europ. w okresie modernizmu, myśl filoz. XX w. oraz lit. piękną (w Polsce L. Staff i B. Leśmian). Wśród znaczących dzieł B. należy ponadto wymienić: O bezpośrednich danych świadomości (1889), Wstęp do metafizyki (1903), Intuicja filozoficzna (1911), Dusza i ciało (1912), Myśl i ruch, Trwanie i jednoczesność.
- Bergson Henri, (1859-1941)
- BERGSON Henri, (1859-1941)
- Bergson Henri, (1859-1941)