otwór w ścianie służący do oświetlania wnętrza, umożliwiający jego wentylację oraz wzrokowy kontakt z przestrzenią zewn.; współcz. o. posiadają konstrukcję drewnianą, aluminiową (rzadziej stalową) lub z tworzyw sztucznych; składają się z ościeżnicy (część nieruchoma, zamocowana do muru) oraz z ramiaków (ramy służące do mocowania szklenia); szklenie może być pojedyncze, podwójne lub potrójne (ze względów termicznych, niekiedy też akustycznych). Kształt, wielkość o., ich proporcje zmieniały się w poszczególnych okresach hist.; Rzymianie wypełniali otwory okienne ażurowymi płytami marmurowymi lub brązowymi, płytami z alabastru, a nawet szklanymi (np. w Pompei); na szerszą skalę wprowadzono szklenie okien we Francji, w XII w.; o. w istotny sposób wpływają na rozwiązania architektoniczne budowli i plastykę elewacji.
OKNO
Budownictwo