teoria uogólniająca prawo malejącej urodzajności gleby na pozostałe czynniki produkcji (kapitał i pracę); jej zwolennicy dowodzą, że dodając do dwóch czynników produkcji (ziemi i kapitału) kolejne dozy pracy (wykonywanej przez kolejnych zatrudnianych robotników) dojdziemy do wielkości krańcowej, powyżej której nie będzie się opłacało zatrudnienie następnego; a więc po osiągnięciu pewnego optymalnego poziomu wykorzystania wszystkich posiadanych środków produkcji, każdy nowo zatrudniany robotnik przysparza coraz mniej dodatkowej produkcji; punktem równowagi jest stan, w którym krańcowy produkt pracy równa się wysokości płacy robotnika.
- CLARK John Bates, (1847-1938)