droga handlowa, powstała we wczesnej epoce żelaza (VII-V w. p.n.e.), łącząca rejony występowania bursztynu na płd. wybrzeżu Bałtyku (Sambię i Zatokę Gdańską), poprzez ziemie polskie, rejon wschodnioalpejski, z północnymi wybrzeżami Adriatyku. Apogeum funkcjonowania b.s. przypada na okres wpływów rzymskich, szczególnie zaś na pierwsze stulecia n.e., kiedy to w cesarstwie rzymskim panowała moda na wyroby jubilerskie z bursztynu, w zamian za który do miejscowości leżących na b.s. docierały liczne wyroby z warsztatów rzemieślniczych cesarstwa, zwł. z samej Italii (m.in. naczynia brązowe, szklane i srebrne, moneta srebrna, wino). We wczesnym średniowieczu bursztyn wydobywany w Sambii i na Pomorzu nadwiślańskim rozchodził się gł. w obrębie bałtyckiej strefy wymiany, część zaś skandynawscy kupcy transportowali szlakiem wołżańskim do krajów arabskich.
DNIESTR, KARNUNTUM, POLSKA. LUDNOŚĆ. URBANIZACJA, OLEŚNICA, PARTYNICE, MORAWSKA BRAMA, PREHISTORYCZNA SZTUKA, HALSZTACKA KULTURA
- szlak bursztynowy, system dróg i ścieżek...
- OGRODZIŃSKI, Władysław (ur. 1918)...