Michał, właśc. Waks (1904-65)
reżyser i producent; absolwent studia dramatycznego S. Wysockiej w Kijowie, asystent reżyserów niem. w Berlinie; 1929 debiut filmem Pod banderą miłości; bardzo płodny, pracował w pośpiechu, 1934 realizując np. 5 filmów, 1935 - 6, w 1938 - 7; w sumie 39 komedii (m.in. Sto metrów miłości, Jego ekscelencja subiekt, Dodek na froncie) i melodramatów (Uwiedziona, Gehenna, Serce matki); dojrzałość twórczą osiągnął w takich pozycjach, jak: Antek policmajster, Będzie lepiej, Dybuk i Znachor; najlepiej opłacany w Polsce, mimo uznania dla sprawności warsztatowej uważany za reprezentanta kina komercyjnego; 1941 kapral Armii Polskiej w ZSRR (szef Referatu Filmowego, produkującego pod jego nadzorem reportaże z życia żołnierzy), od 1942 na Bliskim Wschodzie (m.in. kroniki z walk o Monte Cassino); we Włoszech zrealizował Drogę powrotną (z pierwszym wykonaniem piosenki Czerwone maki); po 1945 na emigracji w Rzymie (współreżyserował Lo Sconosciuto di San Marino z V. De Siką i A. Magnani), w Hollywood m.in. jako executive producer (współpracował z Wellesem przy Otellu) i w Hiszpanii.