to okres zwycięskich wojen z Krzyżakami i zacieśnianie unii z Litwą (1385 Krewa, 1413 Horodło, 1432 Grodno), która jednak stale pozostawała odrębnym państwem, a także kolejnych przywilejów dla szlachty (zakaz uwięzienia i konfiskaty majątku bez wyroku sądowego, prawo rugowania krnąbrnych sołtysów) w zamian za zgodę na przekazanie tronu pol. synom Jagiełły. 6 VIII 1409 Krzyżacy wypowiedzieli wojnę Polsce (był to odwet za poparcie udzielane przez nią powstańcom na Żmudzi) zajmując ziemię dobrzyńską i Bydgoszcz (odbitą jesienią); na zimę ogłoszono rozejm oczekując arbitrażu króla Czech, który jednak okazał się dla Polski niekorzystny, m.in. przyznał prawo do Żmudzi Krzyżakom; nie chcąc się zgodzić z werdyktem Polska i Litwa rozpoczęły mobilizację, tym samym odpowiedział Zakon; do decydującej bitwy doszło 15 VII 1410 w okolicach wsi Grunwald; armia pol.-litewska liczyła ok. 30 tys. konnych wojowników (w tym 10 tys. Litwinów), zakonna - ok. 15 tys. jazdy rycerskiej, a obu armiom towarzyszyła liczna służba taborowa; kilkugodzinna bitwa zakończyła się klęską Krzyżaków (8 tys. zabitych, 2 tys. jeńców, utracony obóz z wyposażeniem); Jagiełło najechał państwo zakonne i obległ Malbork, ale brak sprzętu oblężniczego i biegunka panująca w jego obozie skłoniły go do wycofania wojsk; 1411 pokój w Toruniu przyznał Witoldowi i Jagielle dożywotnie prawo do Żmudzi, utrzymanie pozostałych granic wg ich przebiegu w 1409, 100 tys. kóp groszy czeskich dla Polski jako należność za wykup jeńców. Ważniejszym skutkiem okazało się złamanie potęgi Zakonu i zmuszenie go odtąd już do defensywy. Konflikt polsko-krzyżacki kontynuowano: 1414 "wojna głodowa" (wzajemne pustoszenie ziem), 1422 "wojna golubska" (przyłączenie Golubia i części ziemi chełmińskiej), 1431 wyprawa krzyżacka na P. (w okresie jej konfliktu ze Świdrygiełłą) i 1433 odwetowa wyprawa pol.-czeska na ziemie Zakonu (bez zdobyczy terytorialnych).
- POLSKA. HISTORIA. WŁADYSŁAW WARNEŃCZYK, został królem P. 1434,...