(mit. gr.) towarzysze Dionizosa, bóstwa lasów i gór, płodności i urodzaju, zw. sylenami, a przez Rzymian - faunami; przedstawiani jako niewysokie istoty o ludzkim ciele, nastroszonych włosach, dużych uszach przypominających zwierzęce, z różkami na głowie oraz nierzadko końskim lub kozim ogonem; motyw starożytnej rzeźby (Praksyteles) i malarstwa wazowego oraz nowożytnego malarstwa (A. Dürer, P.P. Rubens), literatury i muzyki.
SYLENOWIE, MENADY