Reklama

CZARNE DZIURY

obiekty o tak wielkiej sile przyciągania grawitacyjnego, że nie może się z nich wydostać żadna materia ani promieniowanie; powstają w wyniku grawitacyjnego zapadania się materii; gdy promień ciała kosmicznego, np. wygasłej gwiazdy, maleje do pewnej wartości (promień Schwarzschilda), staje się ono cz.d. Wyróżnia się dwie klasy cz.d.: 1) obiekty o masach od kilku do kilkudziesięciu mas Słońca, występujące w układach podwójnych ze zwykłymi gwiazdami; 2) obiekty o masach od miliona do miliarda mas Słońca, w jądrach galaktyk. Cz.d. w układach podwójnych są końcowym etapem ewolucji gwiazd, których masa jest większa od 40 mas Słońca; powstają w wyniku zapadania się materii, po wyczerpaniu zasobów wodoru i helu do reakcji termojądrowych; olbrzymie cz.d. występują przypuszczalnie w jądrach większości galaktyk (np. w centrum galaktyki M 87); są zapewne efektem zapadania się gazu we wczesnym okresie istnienia Wszechświata, gdy galaktyki dopiero się formowały. Nie można odkryć bezpośrednio cz.d., ale o jej obecności może świadczyć promieniowanie rentgenowskie emitowane przez gaz opadający na taki obiekt. Możliwość istnienia cz.d. pierwszy przewidział 1783 bryt. astronom J. Michell, opierając się na teorii grawitacji I. Newtona.

Reklama

Powiązane hasła:

GWIAZDY SUPERNOWE, HAWKING, GALAKTYKA, GRAWITACYJNE FALE, GIACCONI, WHEELER, ASTRONOMIA, GWIAZDY, KOLAPS GRAWITACYJNY

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama