antena dipolowa
rodzaj anteny w postaci pręta, najczęściej rozdzielonego w środku, odbierającej lub emitującej maksimum promieniowania elektromagnetycznego w płaszczyźnie prostopadłej do jej osi. Dł. pręta powinna być równa połowie lub całkowitej długości fali promieniowania. Zazwyczaj w celu polepszenia pracy anteny umieszcza się w niej dodatkowe elementy, tzw. direktory, oraz reflektor wspomagająco kierujący na d. promieniowanie elektromagnetyczne.
ANTENA, DIPOLOWA ANTENA, CZĄSTECZKA BIEGUNOWA, EMISJA, MAGNETYCZNE NASYCENIE, ELEKTROSTRYKCJA, ELEKTRETY
- dipol Hertza, elementarne źródło...
- dipol magnetyczny, najprostszy w formie...
- dipol elektryczny, układ dwóch ładunków...