ugięcie fal świetlnych na krawędziach nieprzezroczystych przeszkód lub niejednorodnościach ośrodka; przejawia się wnikaniem światła w obszar cienia geometrycznego za przeszkodę oraz powstaniem obrazu dyfrakcyjnego w postaci układu prążków ciemnych i jasnych (lub barwnych); d.ś. jest jedną z przyczyn nieostrości obrazów przekazywanych przez przyrządy optyczne. Intensywność zjawiska d.ś. wzrasta, gdy rozmiar przeszkody (szczeliny lub przesłony) zbliża się do długości fali świetlnej. Obraz powstający w strefie granicznej cienia (obraz dyfrakcyjny), obserwowany na ekranie lub kliszy fotograficznej, objaśnia się interferencją fal świetlnych ugiętych w pobliżu krawędzi przeszkody.
OPTYKA, LUNETA, WIENIEC, DYFRAKCYJNY OBRAZ, DYFRAKCYJNA SIATKA, ŚWIATŁO
- dyfrakcja światła, ugięcie fal świetlnych...
- dyfrakcja, zjawisko natury falowej...
- dyfrakcja fali, (ugięcie fali)