dział fizyki obejmujący zagadnienia współzależności zjawisk elektrycznych i magnetycznych, w tym gł. wytwarzanie pola magnet. za pomocą prądu elektr., wytwarzanie prądu elektr. za pomocą zmiennego pola magnetycznego oraz zachowanie się w polu magnet. przewodników, przez które płynie prąd. W zakres e. wchodzą także zagadnienia techniczne związane z działaniem i budową silników elektr., prądnic, elektr. przyrządów pomiarowych itp. Rozwój e. zapoczątkowało 1820 odkrycie przez fizyka duńskiego H.Ch. Oersteda zjawiska powstawania pola magnet. w przewodniku, w wyniku przepływu przezeń prądu elektr., w tymże roku fizycy franc. J.B. Biot i F. Savart sformułowali prawo umożliwiające wyznaczenie wartości parametrów charakteryzujących pole magnet. w zależności od wywołującego go prądu; zaś fizyk i matem. franc. A.M. Ampre odkrył oddziaływania elektrodynamiczne i przedstawił równanie wyrażające siłę magnetomotoryczną; 1831 fizyk i chemik ang. M. Faraday odkrył 1831 zjawisko indukcji elektromagnetycznej i sformułował prawo pozwalające na jego opis ilościowy. Osiągnięcia w zakresie e. spowodowały rozwój wielu dziedzin nauki i techniki.
- Maxwell, James Clark, (1831-1879)
- Faraday, Michael, (1791-1867)
- WZGLĘDNOŚCI TEORIA, teoria fizyczna, której...