(filoz.) abstrakcyjna i ogólna idea, niezbędny składnik myślenia; dla empirystów i nominalistów (m.in. Locke, Hume) p. jest tylko słowem, dla racjonalistów (Platon, Kant) - bytem realnym umysłu ludzkiego; rozróżnia się P. ANALITYCZNE (otrzymane przez abstrakcję wyobrażeń przedmiotów znanych nam z doświadczenia, np. białość) i SYNTETYCZNE (otrzymane przez łączenie ich w zestawienia inne aniżeli te, które otrzymaliśmy na drodze abstrakcji, np. szklana góra czy logarytm).
- pojęcie, nie mieć bladego pojęcia...
- konceptualizm, (łac. conceptus =...
- PRIMATES, (łac.) .