(metodologia) stanowisko w idealistycznej metodologii humanistyki XX-wiecznej, rozwijające się w nawiązaniu do klasyfikacji nauk W. Windelbanda i H. Rickerta, wg której historia (nauki typu historycznego) ma charakter wyłącznie opisowy i wyjaśniający, bez formułowania i uzasadniania praw naukowych, jak ma to miejsce w naukach zaliczanych do nomotetycznych.
IDIOGRAFIZM
Nauki społeczne i humanistyka