Reklama

INGARDEN

Roman (1893-1970)

Reklama

filozof polski; studiował we Lwowie, Wiedniu, Getyndze i Fryburgu, doktoryzował się 1918 u E. Husserla, którego był jednym z najwybitniejszych uczniów; 1933-41 wykładał na uniw. we Lwowie, po 1945 - na UJ, 1951-56 odsunięty od wykładów. Nie godząc się na transcendentalny idealizm Husserla rozwijał własną wersję fenomenologii w kierunku budowy realistycznej ontologii. Podejmując problem odróżnienia przedmiotów realnych i przedmiotów czysto intencjonalnych przebadał w pracy O dziele literackim problem istnienia dzieła sztuki wskazując na jego wielowarstwowy charakter, o licznych miejscach niedookreślonych, domagających się konkretyzacji. Praca ta stworzyła podstawy fenomenologicznej estetyki. W swoim najobszerniejszym dziele, Sporze o istnienie świata, analizował różne sposoby istnienia i formalną budowę przedmiotów tworząc ontologię akceptującą nie tylko realność świata zewnętrznego, ale także innych form istnienia. Wyróżnił trzy dziedziny tego, co istniejące: przedmiotów indywidualnych, idei i czystych jakości (np. barwność). Pozostawił grupę wybitnych uczniów (w Polsce D. Gierulanka, M. Gołaszewska, A. Półtawski, J. Gałecki, J. Tischner, J. Szewczyk, W. Stróżewski).

Powiązane hasła:

POLSKA. NAUKA. PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ, POLSKA. NAUKA. PO 1918, HUSSERL

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama