(nauk.)
stanowisko teoretyczne w pedagogice, wg którego treść i cele pracy pedagogicznej powinny być dostosowane do poziomu rozwoju psychofizycznego wychowanka; stanowiło opozycję wobec tradycyjnej, autorytarnej pedagogiki; za gł. kierunek w wychowaniu uznawało indywidualny rozwój osobniczy, ograniczając świadomą, zewn. ingerencję wychowawcy, co prowadziło do swoistego ideału, przeceniającego rangę wrodzonych predyspozycji wychowanka.
- PSYCHOLOGIZM, (filoz.)
- PSYCHOLOGIZM, (lit. 1)
- PSYCHOLOGIZM, (hist.)