święty (1386-1456)
urodził się w miasteczku Capestrano, położonym w Abruzzach, niedaleko Aquili; z wykształcenia prawnik, 1413 administrator jednego z okręgów prowincji Perugia; po dramatycznych przejściach osobistych wstąpił do zakonu franciszkańskiego, przyjął święcenia kapłańskie i został kaznodzieją zakonu; zwolennik reformy wprowadzanej przez św. Bernardyna z Sieny; negocjator w konfliktach politycznych: z ramienia Stolicy Apostolskiej występował w sporze sukcesyjnym w Neapolu, później w konfliktach między Mediolanem a Bazyleą, na Sycylii, w Wenecji; od 1438 wizytator klasztorów franciszkańskich w Ziemi Świętej; pertraktował tam z hierarchami Kościoła wschodniego zachęcając ich do udziału w unii, jaką przyjął sobór florencki (1439). Papież Mikołaj V mianował J. swoim legatem i wysłał w długą podróż po Europie, której celem miało być zorganizowanie krucjaty przeciw Turcji oraz wystąpienie przeciwko ruchowi husyckiemu w Czechach; 1453 przybył do Polski; wziął m.in. udział w ślubie Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki (1454); w czasie ośmiomiesięcznego pobytu w naszym kraju zał. dwa klasztory bernardyńskie: w Krakowie i w Warszawie; do historii Kościoła przeszedł jako wielki kaznodzieja, znany w całej Europie: od Anglii po Węgry; wspomnienie 23 października; autor kilku pism teologicznych.
- JAN KAPISTRAN, (1386-1456)
- JAN Z DUKLI, (ok. 1414-1484)
- BERNARDYN, Pochodzenia staroniemieckiego,...