święty (ok. 935-1011)
mimo że urodził się w niezamożnej rodzinie, po 971 figuruje w dokumentach jako kanclerz cesarstwa; od 975 arcybiskup Moguncji (Mainz) i arcykanclerz; 983 koronował Ottona III w Akwizgranie, a 1002 przewodniczył uroczystości koronacyjnej Henryka II w Moguncji. 1007 prowadził obrady synodu we Frankfurcie, gdzie wraz z 35 innymi biskupami sygnował bullę Jana XVIII erygującą biskupstwo w Bambergu; 996 towarzyszył Ottonowi III w podróży do Wiecznego Miasta na uroczystość koronacji papieża Grzegorza V oraz wziął udział w synodzie, który odbył się kilka dni później (wiemy, że w trakcie tego synodu nalegał na biskupa Pragi, Wojciecha, by wracał do swej diecezji stanowiącej sufraganię arcybiskupstwa w Moguncji, grożąc mu nawet ekskomuniką). Mógł być z Ottonem III w Gnieźnie (1000). W ostatnim okresie życia angażował się w ostre konflikty między hierarchami niemieckimi i cesarzem. Wspomnienie - 23 lutego.