święty (?-ok. 424)
urodził się we Florencji, prawdopodobnie pod koniec panowania cesarza Konstantyna Wielkiego (zm. 337), w wysoko postawionej, ale niechrześcijańskiej rodzinie. Po przyjęciu chrztu, a potem święceń został wspópracownikiem św. Ambrożego, arcybiskupa Mediolanu, a potem papieża św. Damazego, który zawezwał go do Rzymu i zlecał mu odpowiedzialne misje, łącznie z legacją w Konstantynopolu; 386 został biskupem Florencji. Słynął z daru uzdrawiania chorych. Wspomnienie 25 maja.