dział telekomunikacji obejmujący przesyłanie sygnałów mowy; dźwięki mowy nadawcy przetwarzane są w mikrofonie aparatu telefonicznego na sygnały elektr. i w takiej postaci (lub po dalszym przetworzeniu na falę świetlną lub radiową) są przekazywane tzw. kanałem telekomunikacyjnym za pomocą toru telekomunikacyjnego (telekomunikacyjne drogi) do aparatu telefonicznego odbiorcy, gdzie w przetworniku słuchawki są przekształcane z powrotem na dźwięki mowy; tworzeniem dróg połączeniowych zajmuje się telekomutacja, zaś techniką przesyłania sygnałów za ich pośrednictwem - teletransmisja; w realizacji połączeń między abonentami pośredniczą łącznice, zwykle sterowane automatycznie przez sygnały pochodzące z urządzenia wybierczego aparatu telefonicznego nadawcy, zlokalizowane w centralach telekomunikacyjnych; przesyłanie po jednym torze jednocześnie wielu rozmów telefonicznych (do ok. 10 tys. poprzez kable światłowodowe) nosi nazwę t. wielokrotnej. Rozwój t. zapoczątkowało wynalezienie 1876 przez A.G. Bella mikrofonu elektromagnetycznego pełniącego także rolę słuchawki; 1876 T.A. Edison opracował mikrofon węglowy, ulepszony następnie 1878 przez D.E. Hughesa; pierwsze lokalne sieci telefoniczne - oparte na łącznicach sterowanych ręcznie - powstały 1878-80 w USA i W. Brytanii; po wynalezieniu 1913 przez M. Reynoldsa wybieraka krzyżowego możliwe stało się szersze wykorzystanie łącznic automatycznych, opatentowanych już 1889 przez A.B. Strawgera; 1927 zapoczątkowano łączność międzykontynentalną; rozwój t. po II woj. świat. związany był gł. z zastosowaniem łącznic elektronicznych, zwiększaniem liczby rozmów przesyłanych jednym torem (łącza światłowodowe wprowadzono w latach 70.) i wprowadzeniem satelitów telekomunikacyjnych; lata osiemdziesiąte przyniosły rozwój telefonii komórkowej.
- telefonia, rodzaj telekomunikacji...
- KOMÓRKOWA TELEFONIA, sieć bezprzewodowej...
- TELEFONIA INTERNETOWA, VoIP, ang. Voice over...