dział telekomunikacji związany z przekazywaniem na odległość wiadomości zapisanych znakami pisma (t. alfabetowa); w t. kolejne znaki zostają przetworzone w aparacie telegraficznym nadawczym na impulsy elektryczne przesyłane do aparatu telegraficznego odbiorczego, który odtwarza pierwotne znaki; wiadomość przesłana tym sposobem może być dodatkowo zarejestrowana elektronicznie do dalszego wykorzystania; obecnie łączność telegraficzna odbywa się gł. za pośrednictwem telefonu, przy czym jeden kanał telefoniczny umożliwia utworzenie do kilkudziesięciu kanałów telegraficznych (dzięki zastosowaniu tzw. krotnic); aparaty telegraf. stosowane w t. alfabetowej nazywane są dalekopisami; najstarszym systemem t. była t. optyczna (zastosowana już prawdopodobnie w 1184 p.n.e. do przesłania wiadomości o upadku Troi); system t. opt. oparty na zastosowaniu ruchomych ramion na wieżach (semaforów opt.) rozpowszechnił się w XVIII w.; t. elektryczna zaczęła rozwijać się w latach 1830-40 po odkryciu zjawisk elektromagnet. wykorzystywanych potem w różnych aparatach telegraf. (P.L. Szylling - Rosja, C.F. Gauss i W.E. Weber - Niemcy, W.F. Cooke i Ch. Wheatstone - W. Brytania, S.F.B. Morse - USA i in.), z których najbardziej upowszechnił się aparat S.F.B. Morse'a oparty na zastosowaniu elektromagnesu; ok. 1905 powstały pierwsze ręczne łącznice telegraficzne, 1920 - pierwsze nowoczesne dalekopisy, ok. 1930 - automatyczne łącznice telegraficzne.
- telegrafia, rodzaj telekomunikacji...
- komunikacja, drogi, urządzenia iśrodki...
- KORN, Arthur (1870-1945)