(1716-88)
król Hiszpanii od 1759, książę Parmy (1731-35), król Sycylii i Neapolu (1735-59); syn Filipa V i Elżbiety Farnese; w 1734 podbił Neapol i Sycylię, które pozostawił synowi, Ferdynandowi, gdy po śmierci swego brata przyrodniego, Ferdynanda VI, został królem Hiszpanii. Dążenie do wzmocnienia państwa przez przymierze z potężną Francją (pakt rodzinny Burbonów, 1761) doprowadziło dwukrotnie do wojny z Anglią: podczas wojny siedmioletniej (utracił wtedy Florydę) i rewolucji amer., którą wspierał; w polityce wewn., prowadzonej w duchu oświeconego absolutyzmu, przeprowadził szereg reform w admin. państwowej, 1767 usunął z Hiszpanii jezuitów.
FLORIDA BLANCA José, KAROL IV BURBON, CAMPOMANES Pedro Rodríguez de, CAPODIMONTE, FERDYNAND I BURBON
- HABSBURSKO-LOTARYŃSKA DYNASTIA, dynastia panująca w...
- JÓZEF PIGNATELLI, (1737-1811)
- HABSBURGOWIE, dynastia niemiecka, pochodząca...