Juliusz (1809-49)
syn Salomei i Euzebiusza, poeta i dramaturg; obok A. Mickiewicza i Z. Krasińskiego najwybitniejszy twórca pol. romantyzmu; studiował prawo na uniw. wileńskim, 1829-30 aplikował w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie; po wybuchu powstania listopadowego III 1831 wysłany jako kurier Rządu Nar. do Londynu i Paryża, gdzie po klęsce powstania pozostał na emigracji (1833-36 w Genewie, 1837-38 we Florencji, podróżował też po Włoszech, Grecji, Egipcie, Bliskim Wsch.); 1842 zbliżył się do Towiańczyków; 1848 w czasie powstania wielkopolskiego przybył do Poznania. Większość jego wczesnych utworów ukazała się dopiero na emigracji (3-tomowe Poezje, 1832-33); nawiązywał w nich do Byrona (poematy Arab, Jan Bielecki, Lambro), Szekspira (dramat Maria Stuart), Mickiewicza; w latach powstania pisze m.in. Hymn, Odę do wolności, po jego klęsce powstaje szereg arcydzieł dramatu romantycznego: Kordian, Balladyna, Morsztyński, Lilla Weneda; nawiązując do romantycznego kultu tragicznie samotnego bohatera ukazuje pułapki takiej postawy, szuka historycznych wzorców narodowych; w poemacie Beniowski (1841) podjął polemikę z emigracją i Mickiewiczem (z którym się nie lubili); także kolejne utwory: Fantazy, dramaty hist. Mazepa, Sen srebrny Salomei, Samuel Zborowski sa do dzis obecne w pol. repertuarze teatru; od 1845 pisał nie ukończony poemat mistyczny Król-Duch; głosił też nieuchronność rewolucji społ. (np. w Odpowiedzi..., będącej polemiką z Z. Krasińskiego Psalmami przyszłości); do arcydzieł należą poematy Godzina myśli, W Szwajcarii, liryki Grób Agamemnona i in.; za życia niedoceniony (zwł. w cieniu Mickiewicza), pośmiertnie stał się wzorem ideowo-artystycznym wielu pokoleń literackich, od Młodej Polski po współczesność.
SUBOTIN, ŽUKAUSKAS, WORONY, WIESZCZ, IMPROWIZACJA, ODA, DRAMAT
- SŁOWACKI, Euzebiusz (1772 lub 1773-1814)...
- SŁOWACKI RAJ, Slovenský raj
- KRAS SŁOWACKI, Slovenský kras