ZLN
założona 1919 w Warszawie partia polityczna Narodowej Demokracji, stanowiąca kontynuację Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego z zaborów ros. i austr. oraz Tow. Demokratyczno-Narodowego z zaboru pruskiego; gł. spoiwem ideowym był nacjonalizm, ZLN dążył m.in. do nadania państwu charakteru narodowego, do ograniczenia praw mniejszości nar., zwł. Żydów (np. w zakresie handlu, przem., dostępu do szkolnictwa wyższego), przykładał wielką wagę do kultywowania tradycji nar., nadając kościołowi katolickiemu szczególne uprawnienia w kwestiach wychowania; w sprawach społ. i ekonomicznych opowiadał się za utrzymaniem i ochroną własności prywatnej (m.in. wielkich majątków ziemskich, przeciw reformie rolnej); w kwestiach ustrojowych był za powszechnym prawem wyborczym, systemem parlamentarnym i ograniczoną rolą prezydenta; w polityce zagr. przeciwny związkom z Niemcami, za zbliżeniem z Francją i normalizacją stosunków z ZSRR; popierał ideę korporacyjnego włączenia do Polski: Ukrainy Zach., Białorusi Zach. i całej Wileńszczyzny; 1919-22 posiadał najsilniejszą reprezentację parlamentarną (38,5% mandatów), 1922-28 - 22%; 1923 i 1926 tworzył wspólnie z Polskim Stronnictwem Ludowym i Chrześcijańsko Narodowym Stronnictwem Pracy rząd z W. Witosem na czele (tzw. rząd Chjeno-Piasta); po przewrocie majowym 1926 przeszedł do opozycji, 1928 uzyskał zaledwie 4% mandatów, co stało się przyczyną samorozwiązania i stworzenia Stronnictwa Narodowego; organem ZLN była ; czołowymi działaczami m.in. R. Dmowski (honorowy prezes), S. Głąbiński, S. Grabski, Z. Berezowski, M. Seyda, S. Kozicki, J. Zdziechowski, S. Rymar, W. Staniszkis, M. Trajdos, J. Zdanowski.
- Związek Ludowo-Narodowy, (ZLN)
- ZWIĄZEK NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO, ZNP
- narodowa demokracja, pol. kierunek polit.(...)