(Taxus)
rodzaj wiecznie zielonych, dwupiennych drzew i krzewów iglastych; występuje w Europie, płn.-zach. Afryce, Azji i Ameryce Płn.; 8 gat., które uważa się niekiedy za odmiany c. pospolitego (T. baccata); wys. do 20 m, kora czerwonawa, łuszcząca się płatami; szpilki miękkie, ustawione na jednej płaszczyźnie, z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze, osadzone na krótkich ogonkach; nasiona brązowe, otoczone charakterystyczną czerwoną osnówką, o słodkawym smaku; jego twardego, odpornego na gnicie drewna używano do wyrobu łuków, kusz, cennych mebli i rzeźb, co doprowadziło do b. znacznego wytrzebienia c.; w Polsce pod całkowitą ochroną (od edyktu Władysława Jagiełły, 1423); dziko rośnie jedynie w kilku rezerwatach, m.in. w Borach Tucholskich (ok. 4000 drzew) i Karpatach; uprawia się wiele form i odmian ozdobnych, sadzonych na żywopłoty, labirynty, szpalery; cała roślina (z wyjątkiem osnówki) zawiera trujący alkaloid - taksynę; drzewo długowieczne, najstarszy okaz w Polsce liczy ok. 1250 lat.
wieś w woj.warmińsko-mazurskim, powiat szczycieński.
ORNITOCHORIA, DWUPIENNE ROŚLINY, TAXUS- CIS, miejscowość w , powiat...
- cis konfiguracja, (faza przyciągania)
- CISÓW, miejscowość w , powiat...