(łac. advocator - przyzwany na pomoc)
osoba, która zawodowo udziela pomocy prawnej polegającej na obronie oskarżonych w sprawach karnych (za popełnienie przestępstwa) i zastępstwie stron przed sądami w sprawach cywilnych (np. dot. ochrony praw autorskich czy praw majątkowych), a także przed organami administracji i instytucjami, może wykonywać swój zawód indywidualnie bądź w zespołach adwokackich. Kandydat na a. musi ukończyć wyższe studia prawnicze, odbyć aplikację (tj. praktykę w adwokaturze) i złożyć egzamin adwokacki. Zob. też prawo do obrony.