(gr. theos - bezbożny)
negacja istnienia Boga oraz wszelkich sił nadprzyrodzonych jako czegoś niezgodnego znauką, rozumem bądź doświadczeniem; odrzucenie wszelkich wierzeń i praktyk rel. Termin wprowadził w 1892 włoski religioznawca A. Palomba. Do czołowych przedstawicieli a. zalicza się L. Feuerbacha (1804-72) K. Marksa i F. Engelsa, którzy uznawali, iż wiara w Boga jest skutkiem i przejawem alienacji. Przyczyny rozwoju a. wiążą się z racjonalizmem, niemożnością wyjaśnienia wątpliwości dotyczących natury człowieka i genezy świata na gruncie religii, rozwojem konsumpcyjnego charakteru życia, a także procesem industrializacji i urbanizacji.