(1850-1932)
niem. teoretyk i działacz polit., jeden z twórców rewizjonizmu w ruchu robot.
W 1872 związał się z partią socjalist. Od 1881 sekretarz osobisty F. Engelsa. Krytykował koncepcje twórców marksizmu, uważał, że idee socjalizmu można urzeczywistnić legalnie i pokojowo.
Odrzucał marksowskie teorie kapitalizmu, walki klas rewolucji i dyktatury proletariatu. Postulował, aby działalność socjaldemokracji ograniczyć do ram legalnej agitacji na rzecz reform, które doprowadzą do powstania bezklasowego społ. Do wybuchu I wojny świat. z poglądami B. toczyły walkę partie
II Międzynarodówki. Po II wojnie świat. zwolennicy rewizjonizmu uzyskali przewagę, zwł. w krajach Europy Zach. Jak określił to W. Brandt, krach "realnie istniejącego socjalizmu" był zwycięstwem B. nad W. Leninem.