rodzaj fundamentalizmu rel., występuje w wielu krajach muzułmańskich. Cechuje go uznawanie prymatu czynnika rel. nad życiem świeckim, dążenie do utworzenia państwa islamskiego, oparcia prawa na Koranie, eliminacji wpływów nieislamskich, zwalczanie prób modernizacji islamu przez współwyznawców. F.i. został rozwinięty i wcielony w życie w Iranie przez ajatollaha Chomeiniego. Jednak ideą nadrzędną fundamentalistów jest opanowanie wszystkich krajów muzułmańskich, a dodatkowym problemem jest podział na szyitów i sunnitów. Na tym tle dochodzi do konfliktów wewn.
i międzypaństw., jak krwawe zamieszki
i akty terroru w Algierii czy wojna Iran - Irak, zaostrzająca bliskowschodni konflikt. F.i. odgrywa też istotną rolę w eskalacji napięcia na Bałkanach czy b. republikach ZSRR, w tym w konflikcie czeczeńskim. Obawy związane z f.i. wypływają z faktu, że nie dopuszcza on z natury rzeczy dialogu z odmiennymi koncepcjami, a wyjątkowo ostro zwraca się przeciw innowiercom w ogólności i krajom bogatego Zachodu. Zagraża to ludziom o umiarkowanych poglądach
i cudzoziemcom w państwach, gdzie działają fundamentaliści, np. Algieria, Egipt, wzmacnia terroryzm międzynar., determinuje politykę międzynar., może destabilizować regiony i modyfikować dotychczasowe formy współpracy, np. sukcesy partii f.i. w wyborach tur.
w 1996.
- fundamentalizm islamski, w krajach muzułmańskich...
- fundamentalizm, (łac. fundamentum...
- islamizm, doktryna polit. i oparty...