termin stosowany w XVII w. we Francji, określający grono najbardziej zaufanych doradców absolutnego monarchy. W W. Brytanii g. powstał na przełomie XVII i XVIII w., wyłonił się z Tajnej Rady (Privy Council), ciała doradczego działającego przy królu. Od 1717 królowie nie brali już udziału w obradach g.,
a przewodnictwo obejmował jeden z ministrów, najczęściej Pierwszy Lord Skarbu. G. ostatecznie uformował się
w latach 1721-1742 i od tego czasu funkcjonował jako ciało skupione wokół premiera i odpowiedzialne polit. przed parlamentem. W XIX w. g. wyodrębnił się z rządu. Obecnie w W. Brytanii organ węższy niż rząd, w jego skład wchodzą m.in. ministrowie, którzy są członkami parlamentu, ministrowie kierujący ważniejszymi resortami (np. min. spraw zagr. czy min. skarbu) oraz kilku przedstawicieli Izby Lordów. Z reguły tworzy g. od 16 do 24 ministrów. Potocznie g. to zwyczajowa nazwa rządu lub rady ministrów.