(łac. clericalis - duchowny)
pogląd i postawa społ.-polit. postulująca zapewnienie duchowieństwu (klerowi) i kościołowi dominującego lub znaczącego wpływu na życie polit., społ. i kult. W zorganizowanej formie pojawił się w XIX w. w postaci ruchu polit., inspirowanego przez Kościół katolicki jako obrona przed postępującą w Europie laicyzacją państw; jego wyrazem stały się klerykalne partie polit., organizacje społ., prasa. Pojęcie k. po raz pierwszy pojawiło się jako termin polit. we Francji w XIX w., występując w przemówieniach polityków franc. walczących z wpływami kleru (np. mowa z 1877 Gambetty w parlamencie, wskazującego na k. jako głównego wroga III Republiki). K. jest zjawiskiem charakterystycznym też dla innych religii. Zob. też antyklerykalizm.
- klerykalizm, postawa polit. broniąca...
- KLERYKALIZM, występujące w wielu...
- księżulia, 1. „duchowieństwo”;...