(łac. immunitates - uwolnienie od obciążeń)
rodzaj szczególnych uprawnień przysługujących państwu i jego przedstawicielom na terenie państwa przyjmującego. Uprawnienia te zapewniają niezależność i bezpieczeństwo przy wykonywaniu swoich funkcji. Ich kształt określają konwencje wiedeńskie o stosunkach dyplomatycznych (1961) i konsularnych (1963). Ustanawiają one m.in., iż przywilejami rzeczowymi są: nietykalność pomieszczenia urzędowego misji dypl. oraz mieszkań szefów i personelu dypl., korespondencji, pojazdów oznakowanych literami CD (korpus dypl.), prawo użycia symboli nar. - flagi, godła na budynku misji. Przywilejami osobowymi są z kolei: nietykalność osobista, niepodleganie jurysdykcji karnej, cywilnej, adm. państwa przyjmującego, zwolnienie z opłat i podatków, odprawy celnej i opłaty cła, przywileje ceremonialne. Przywileje konsularne przysługują
w węższym zakresie. Zob.: stosunki dyplomatyczne, stosunki konsularne, dyplomacja.