(łac. terror - strach, groza)
metoda sprawowania władzy w państwie, polegająca na stosowaniu różnorodnych form przemocy, szerzeniu grozy, strachu i okrucieństwa. Rezultatem posługiwania się t. jest zastraszanie społ., wywołanie wśród ludności psychozy niepewności. T. jest instrumentem grupy rządzącej, która stosuje go dla głównego celu, tj. utrzymania się przy władzy. T. posługiwali się jakobini podczas rewolucji franc. (1793-94), stosują go też państwa totalitarne jako środek likwidacji oporu i zmuszania społ. do bezwzględnego posłuszeństwa ( stalinizm, J. Stalin); na masową skalę posługiwali się t. Pol Pot (polityk komunist.
i premier Kambodży w latach 1976-79), który odpowiedzialny jest za śmierć ok. 3 mln. ludzi oraz Kim Ir Sen - przywódca Korei Płn. (1945-94).
- terror, fala bezwzględnego terroru,...
- TERROR, SYNONIM: przemoc, nacisk,...
- biały terror, ‘lekcja historii’‘lekcja...