ruch rel.-społ. rozwijający się XII-XIV w. w płd. Francji, zwł. w okolicach m. Albi (stąd nazwa); mylnie niekiedy utożsamiani z katarami; doktryna a., wywodząca się z manicheizmu, kładła nacisk na ubóstwo i obowiązek wyzwalania się od zła przez ascezę; a. występowali przeciwko hierarchii kościelnej i feudalnej; prześladowani jako heretycy, w XIV w. wytępieni zbrojnie przez inkwizycję.
TULUZA, LATERAŃSKIE SOBORY, RAJMUND VI, PROWANSALSKA LITERATURA, INKWIZYCJA, ANTONI PADEWSKI, DOMINIK GUZMÁN, KRUCJATY, SEWENNY, INNOCENTY III
- sobór laterański IV, zwołany przez papieża...
- dominikanie, bracia kaznodzieje, zakon kaznodziejski,...
- BLANKA Kastylska, (1188-1252)