Zakon Braci św. Pawła Pierwszego Pustelnika
zakon męski, zał. ok. 1250 na Węgrzech na cześć św. Pawła z Teb, pierwszego pustelnika (III w.); reguła oparta na zasadzie obserwy, tzn. powrotu do pierwotnego ideału surowości eremickiego życia mniszego i kontemplacji; po okresie intensywnego rozwoju (XIV-XV w. - ok. 170 klasztorów) zniszczony na Węgrzech przez Turków, zlikwidowany w monarchii austro-węgierskiej przez ces. Józefa II; do Polski sprowadzony 1382 przez Władysława Opolczyka i osadzony na Jasnej Górze; 1930 odrodzony, z siedzibą generała zakonu na Jasnej Górze w Częstochowie; zw. też eremitami św. Pawła.
JASNA GÓRA, KORDECKI, CZĘSTOCHOWA, PIŃCZÓW, SKAŁKA, ZAKON BRACI ŚW. PAWŁA PIERWSZEGO PUSTELNIKA, DŁUGOSZ Jan, OPORÓW, MIKOŁAJ Z WILKOWIECKA