(Celtes) Konrad, właśc. K. Pickel (1459-1508)
niem. poeta, wędrowny humanista. Przybył do Krakowa prawdopodobnie w 1488 r., by studiować na Akademii Krakowskiej - uczeń Wojciecha z Brudzewa. Założyciel pierwszego humanist. stowarzyszenia w Polsce - tzw. Sodalitas Litteraria Vistulana (Literackie Stowarzyszenie Nadwiślańskie). Autor licznych elegii, ód, epigramatów, związanych tematycznie z pobytem w Polsce (obok fragm. panegirycznych - złośliwe przycinki do obyczajów, nieporządków i urody Polek). W Quattuor libri amorum opisuje swą podróż po Europie, czyniąc z niej alegorię życia od wczesnej młodości po starość. W I księdze dzieła rysuje obraz Polski (utrwalony potem w lit. europ.) jako kraju mroźnego i surowego. Wywarł duży wpływ na poezję polską 1. poł. XVI w.
- CELTIS, ( łac. )
- CELTIS AUSTRALIS, ( łac. )
- CELTIS OCCIDENTALIS, ( łac. )