(1903-39)
poeta drugiej awangardy związany z ośrodkiem lubelskim. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Lublinie oraz Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie pracował od 1926 r. jako nauczyciel, od 1933 działacz ZNP i sekretarz red. "Głosu Nauczycielskiego". Współprac. także z "Płomykiem", "Płomyczkiem", "Miesięcznikiem Literatury i Sztuki". W 1936 r. zmuszony do rezygnacji z pracy w ZNP wobec oskarżeń o łamanie zasad moralnych po ogłoszeniu poematu hildur baldur i czas, uznanego za apologię miłości homoseksualnej. Debiutował poet. zbiorem Kamień (1927), a następnie wydawał kolejne tomiki: dzień jak co dzień (1930), ballada z tamtej strony (1932), w błyskawicy (1934), nic więcej (1936) i nuta człowiecza (1939). Jego lirykę charakteryzuje wizyjność, operowanie wieloznacznym symbolem, motyw sielankowo-arkadyjski, tym elementom przeciwstawia katastroficzną grozę i przerażenie. Cz. jest również autorem licznych artykułów, wypowiedzi o poezji i recenzji, szkiców lit. (Wyobraźnia stwarzająca, wyd. 1972), słuchowisk radiowych, utworów dla dzieci. Przekładał poetów franc. i ros., był jednym z pierwszych tłumaczy J. Joyce'a i T. S. Eliota. Wiele lat po jego śmierci ukazały się również Listy (1977), Utwory dramatyczne (1978) oraz tom prozatorski (1990). Zginął w czasie bombardowania Lublina.