mies. poświęcony współcz. dramaturgii, wychodzący w Warszawie od 1956 r. w stałej szacie graficznej i takim samym podstawowym układzie. Założyciel i redaktor (do 1968) pisma A. Tarn chciał umożliwić zaistnienie dramatom niezależnie od ich losów scenicznych. "D." pozostał wierny deklaracji z pierwszego numeru: "Będziemy drukować sztuki współczesne - polskie i obce - nowele filmowe, słuchowiska radiowe, libretta operowe, utwory różnego kalibru ideowego i artystycznego - i będziemy rozwijali szeroki wachlarz opinii". Na przełomie l. 60. i 70. w kręgu zainteresowań "D." znalazły się też dramat telewizyjny, teatr nieprofesjonalny i formy parateatralne. Kolejnymi red. byli S. Stampfl (1969-71), K. Puzyna (1972-90), J. Koenig i J. Sieradzki. Pismo zamieszcza teksty wcześniej niepublikowanych i niewystawianych dramatów pol. i obcych, wypowiedzi krytyczne i eseje, przegląd najciekawszych wydarzeń teatr. w Polsce i na świecie. Od 1963 r. ma wkładkę ilustracyjną. W dziale eseistyki pojawiają się różne rubryki, np. Konfrontacje (o teatr. realizacjach dramatów), Próby zapisu (rejestracja wybitnych spektakli) itd. Puzyna wprowadził do mies. także problemy socjologii teatru (np. cykl artykułów o publiczności). "D." ogłaszał też konkursy na tekst dramatu. Zyskał wpływ na repertuar pol. teatrów, jest zaliczany do najlepszych miesięczników teatr. na świecie.
"Dialog"
Literatura polska