(1891)
wiersz K. Przerwy Tetmajera, w którym podjął próbę zobrazowania wizerunku pokoleniowego dekadentów młodopolskich. Jednoznacznie określa, że "pierwsze nasze myśli są zwątpieniem, / nudą, szyderstwem, wstrętem i przeczeniem". Uczucie intelektualnej i psychicznej starości jest dramatycznym, ale i niezawinionym doznaniem; podobnie brak poczucia własnej wartości, które przynieśli wraz z urodzeniem: " My nie tracimy nic, bośmy od razu / nic nie przynieśli", w konsekwencji nie mają szans na jakąkolwiek zmianę: "choćby nam dano skrzydła Ikarowe, / nie mielibyśmy do lotu odwagi".
- dziś, dziś w programie, po...
- na dziś, na dziś to już koniec...
- do dziś dnia, do dziś dnia nie oddał...