(1900)
komedia humorystyczna M. Bałuckiego, której tematem jest pełen śmiesznostek świat mieszczański. Ułomności ludzkiej natury zilustrowane w osobach pary staruszków Ciaputkiewiczów, ich służącego czy wnuczki można traktować z pobłażaniem, a nawet sympatią, nieco ostrzej rysuje autor ich gości Wistowskiego i Pagatowicza. Celna obserwacja galicyjskiego środowiska urzędników i drobnych mieszczan otrzymała lit. kształt w sprawnie budowanym komizmie sytuacji i słów, jeśli do tego dodać uchwycony komizm postaci (ubioru, gestu, mimiki), to właśnie te elementy złożyły się na charakterystyczny dla Bałuckiego zapis zwany "bałucczyzna".