(ok.1475 - po 1533)
poeta pol.-łac., protegowany biskupa E. Ciołka. Najsłynniejsze dzieło: Pieśń o żubrze (Carmen… de statura, feritate ac venatione bisontis, 1523). Poemat - wraz z wypchanym żubrem - miał być darem Ciołka dla lubiącego polowania Leona X (niedoręczonym z powodu śmierci papieża). Utwór napisany znakomitym łac. wierszem - urzeka plastycznością opisów żubra i litew. puszcz oraz niezwykłą kreacją narratora - "człowieka leśnego". Zawiera liczne sceny myśliwskie, wzmianki o ludzie litew. i jego obyczajach oraz wtręty hist. - gł. o ks. Witoldzie. Autor dołączył do niego apel pod adresem władców chrześc., by wspólnie przeciwstawili się Turcji. H. jest też twórcą poematu epickiego o św. Jacku (De vita et gestis divi Hyacinthi opusculum, 1525) - jednego z pierwszych o tematyce antyluterańskiej. Po śmierci Ciołka poeta, pochodzący z ubogiej szlachty, daremnie zabiegał o przychylność dworu (dedykował De vita et gestis… kanclerzowi Szydłowieckiemu, napisał utwór ku czci hetmana wielkiego koronnego M. Firleja - Nova et miranda de Turcis victoria (1524). Zmarł w nędzy.