(1939-85)
prozaik, poeta, dramaturg. Debiutował tomikiem kontestacyjno-prowokacyjnej poezji Wszystko jest obok (1959), kolejne zbiory to Moment bitwy (1961), Muzyka konkretna (1971). W twórczości zaliczanej do turpizmu (noszącej znamiona obycz. prowokacji) przedstawia człowieka w sytuacjach krańcowych, nacechowanych okrucieństwem aż do zakwestionowania ludzkiej godności, w związku z tym często był posądzany o nihilizm i cynizm. Jest autorem powieści Dzień oszusta (1962), Człowiek epoki (1971), Manipulacja (1975), Ciąg (1983) oraz opowiadań Związki uczuciowe (1970), Okno (1978). Wyrafinowana przemoc i gwałt charakteryzują problematykę dramatów Jasełka-moderne (1962), Żegnaj Judaszu (1965), Trzecia pierś (1973). Niezależnie od bezwzględnej walki o przetrwanie bohaterowie próbują szukać ocalenia w powtarzających się gestach autokreacji, o względności postaw i zachowań traktują dramaty Dobroczyńca (wyst. 1971), Sama słodycz (1973), Dacza (1973), Ołtarz wzniesiony sobie (1981), Terroryści (1983), Dziewczynki (1985) i Wszyscy zostali napadnięci (1985). Ukazał się też wybór jego dramatów Dziewięć wieczorów teatralnych (1986). Twórczość I. to również słuchowiska radiowe, np. Głosy (1974), scenariusze filmowe, monodramy psychol.: Czysta miłość (1972), Maria (1974).
- Iredyński Ireneusz, (1939-85)
- IREDYŃSKI, Ireneusz (1939-85)
- IRENEUSZ, Męska forma imienia...