(1898-1978)
eseista, poeta. Studiował na wydziale humanist. Uniw. Poznańskiego i UJ. Związany ze Zdrojem, współredaktor jego pisma. Redaktor, potem dyrektor Polskiego Radia w Poznaniu (1928-39), prezes poznańskiego oddziału ZZLP (1934-37). W l. 1939-51 przebywał w USA, gdzie wykładał historię kultury pol. na uniwersytecie w Los Angeles (1945-49), redagował "Tygodnik Polski" (1942-43) i pismo ambasady pol. "Poland of Today" (1950). Do kraju wrócił w 1951 r. Debiutował jako poeta w "Zdroju" (1919) i tomem wierszy ekspresjonistycznych Szalony łowca (1922). Po wojnie dużą popularność zdobył esejami popularyzatorskimi o zaginionych kulturach: Gdy słońce było bogiem (1956), Królestwo złotych łez (1960), Opowieści biblijne (1963), Rumaki Lizypa (1965). Pośmiertnie ukazały się Opowieści ewangelistów (1979). Spotkały się one (podobnie jak Opowieści biblijne) z krytyką chrześc. teologów i biblistów.
- KOSIDOWSKI, Zenon (1898-1978)
- ZENON, Pochodzenia greckiego,...