(1735-1801)
poeta, prozaik, komediopisarz, "książę poetów polskich" doby oświecenia, biskup. Jeden z najbliższych współpracowników króla Stanisława Augusta w pierwszym okresie panowania, uczestnik obiadów czwartkowych. Twórca i współredaktor "Monitora" (1765-67), autor rocznika 1772. W tygodniku "Zabawy Przyjemne i Pożyteczne" publikuje Hymn do miłości ojczyzny (1774), następnie żartobliwy epos zwierzęcy Myszeidos (1775). Powodzeniem cieszyła się powieść utopijna Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776) - satyra na sarmackie wychowanie. Historia na dwie księgi podzielona (1778) to także satyra, lecz na historyków i opisy historii. Epos heroikomiczny Monachomachia (1778) okazał się niezwykle krytycznym wizerunkiem mnichów, odpowiedzią zaś na liczne zarzuty pod adresem autora stała się Antymonachomachia (1780). Dużym mistrzostwem odznaczają się także Satyry (1779), kolejne arcydzieła K. to Bajki i przypowieści (1779). W Listach (1780, 1784, 1788) wyraził poeta własne przeżycia duchowe. Trzy części powieści Pan Podstoli (1778, 1784, 1804) prezentują pozytywny program społ. autora. Opublikował pracę historycznoliteracką O rymotwórstwie i rymotwórcach, przekłady m.in. Żywotów Plutarcha, Pieśni Osjana Macphersona. Ostatnim dziełem K. są Listy o ogrodach (1801). Jest też autorem pierwszej encyklopedii powszechnej Zbiór potrzebniejszych wiadomości (2 t., 1781). Najwybitniejszy przedstawiciel epoki, najpoczytniejszy pisarz swoich czasów. Wywarł ogromny wpływ na rozwój lit. pol.
- Krasicki Ignacy, kryptonim XBW, (1735-1801)