(1924-79)
poeta. W czasie okupacji żołnierz AK. Debiutował w 1943 r. w konspiracyjnym piśmie "Jutro Poezji". W 1944 r. wydał t. Eskadra. Gałązka rozmarynu. Po wojnie studiował polonistykę na UJ i UW. Pracował w redakcji "Pokolenia" i "Po prostu", a od 1948 r. w dziale lit. Polskiego Radia. I powojenny t. Słowo pod żaglem (1948) był najlepszym zbiorem wierszy K. Pojawiły się w nim typowe dla tego czasu motywy: fikcyjności świata, w którym pewna jest tylko śmierć. W okresie socrealizmu K. pisał utwory okolicznościowe, zgodne
- Kubiak Tadeusz, (1924-79)
- KUBIAK, Tadeusz (1924-79)
- KUBIAK, Stanisław